آذربایجان هیچ ربطی به قوم ترک ندارد

آذربایجان یک نام باستانی است و یک کلمه پارسی است که ریشه در دین زرتشت دارد. در زمان مادها، آذربایجان را ماد کوچک می نامیدند[1]. در زمان سلوکیان و اشکانیان بخاطر سردار رشیدی بنام آتروپات که از این دیار برخواست،  آن را آتروپاتن نامیدند[5]. در زمان ساسانیان به علت آتشکده های بزرگ زرتشتی از جمله آتشکده آذرگشسب، آن سرزمین را  آذرآبادگان نامیدند[3,4]. آذر به معنای آتش است و آبادگان نیز پسوند مکان است که سرجمع «آذرآبادگان» به معنای مکان آتش است. در طول تاریخ کلمه آذرآبادگان تغییر جزئی یافت و به آذربایجان تبدیل شد. اولین ورود ترکان به منطقه آذربایجان به دوران سلجوقیان برمی گردد[6,7]. قبل از حمله ترکان سلجوقی، اقوام کرد و آذری (یکی دیگر از اقوام ایرانی که زبانی شبیه پارسی و کردی بود) در آذربایجان ساکن بودند[7]. آذریها در شرق دریاچه ارومیه ساکن بودند و کردها نیز در غرب دریاچه ارومیه ساکن بودند. با حمله ترکان سلجوقی و بعدش با حمله ترکان مغول قوم آذری کم کم در ترکان آسمیله شدند و به مرور زمان زبانشان از آذری به ترکی تبدیل گشت. اما کردها در مقابل تغییر زبان مقاومت کردند و تا به امروز هم که شده، ترکان نتوانستند زبان خود را به کردها غالب کنند. بنابراین قبل از آنکه پای حتی یک نفر ترک زبان نیز به آذربایجان باز شود، نام این دیار آذربایجان بود و نام آذربایجان هیچ ربطی به اقوام ندارد. آذربایجان بیانگر نام قومی نیست و قبل از آنکه ترکها در آن ساکن شوند و به آن مهاجرت کنند، کردها در آنجا ساکن بودند. به مرور زمان ترکها به غرب دریاچه ارومیه آمدند و در حقیقت ترکهای غرب دریاچه ارومیه، یعنی ترکهای آذربایجان غربی مهاجر هستند. کردها صاحبان اصلی کلیه سرزمین استان آذربایجان غربی هستند. البته کردها مهمان نواز هستند و مانند یک مهمان یا ترکان برخورد می کنند، اما هیچگاه خاک ملی خود را پیشکش نمی کنند.

متأسفانه شونیزم ترک قصد سوء استفاده از نام آذربایجان را دارد. سرزمین آران و شروان (بالای رود ارس) که امروزه جمهوری آذربایجان نامیده می شود، هیچگاه در طول تاریخ نامش آذربایجان نبوده است. همیشه از آن به مناطق آران و شروان و سرزمین قفقاز یاد شده است. در عهدنامه های گلستان و ترکمنچای نام این سرزمین آران و شروان (جمهوری آذربایحان کنونی)  و ارمنستان (کشور ارمنستان کنونی)  ذکر شده است. در سال 1917 میلادی برای اولین بار روسیه تزاری نام آذربایجان را برای این منطقه برگزید[8,9]. هدف روسیه از نامگذاری آران و شروان به آذربایجان به این خاطر بود که می دید ساکنان دو طرف رود ارس به ترکی صحبت می کنند و با نام گذاری آران و شروان به آذربایجان سعی در تحرکات قومی پایین رود ارس داشت و می خواست به این بهانه کل آذربایجان را از دست ایران درآورد. نام جعلی که در سال 1917 میلادی بر آران و شروان گذاشته شود، امروز بهانه دست پانترکها داده است و فکر می کنند سند ششدانگ سرزمین آذربایجان به نام ترکها زده شده است. ترکها فقط یک قوم مهاجر و مهاجم به این سرزمین بوده اند و نام آذربایجان ربطی به ترک و قوم ترک ندارد و ساکنین اصلی و بومی این سرزمین نیز ترک نبوده اند.

رفرنسها:

1- کتاب تاریخ ایران باستان نوشته دکتر میترا مهرآبادی صفحات 316 تا 362

2- محسنی، محمد رضا 1389: پان ترکیسم، ایران و آذربایجان، انتشارات سمرقند، ص 127

3- تاریخ کامل ایران باستان نوشته دکتر میترا مهرآبادی، فصل دهم، ساسانیان

4- مشکور، محمدجواد، نظری به تاریخ آذربایجان، تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، انتشارات کهکشان، چاپ دوم ۱۳۷۵، گنجینهٔ ایران

5- تاریخ کامل ایران باستان، نوشته دکتر میترا مهرآبادی، صفحه 639 و 607

6- م. چامچیان، تاریخ ارمنیان، کتاب۳، ونیز۱۷۸۶

7- نظری به تاریخ آذربایجان، ج ۱، تهران ۱۳۳۹، ص ۱۵۲

8- آذربایجان و آران، دکتر عنایت الله رضا

9- محسنی، محمد رضا 1389: پان ترکیسم، ایران و آذربایجان، انتشارات سمرقند، ص 31